ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΤΑ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΑ Σέ ὅλες τίς ὀργανωμένες κοινωνίες ὑπάρχει ἕνας τόπος, συνήθως λίγο ἔξω ἀπό τήν κατοικημένη περιοχή, στόν ὁποῖο ἀναπαύονται οἱ κεκοιμημένοι. Ὁ τόπος αὐτός

Στήν πατρίδα μας, μέχρι πρόσφατα, τά πάντα ἦταν συνυφασμένα μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη. Οἱ χαρές καί οἱ λῦπες τῶν ἀνθρώπων περνοῦσαν σέ κάθε περίπτωση μέσα

Οἱ στιγμές ἀμέσως μετά τήν ἐκδημία κάποιου ἀνθρώπου εἶναι δύσκολες καί τίς πιό πολλές φορές πρωτόγνωρες. Ἰδιαίτερα στίς περιπτώσεις πού ὁ θάνατος εἶναι αἰφνίδιος, οἱ

Ἡ ψυχή, κατά τόν ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, μετά τήν ἔξοδό της ἀπό τό σῶμα, δέν ἀποβάλλει τά πάθη καί τίς ἀρετές πού ἔχει. Δέν μεταβάλλεται

Ὅταν ἐπέρχεται ὁ θάνατος, πεθαίνει τό σῶμα, ἀλλά ὄχι ἡ ψυχή. Ἀναχωρώντας αὐτή ἀπό τό σῶμα, ἐγκαινιάζει μιά πορεία πρός μιά νέα ζωή. Κατά τόν

Ὁ θάνατος ἀποτελεῖ γιά τόν ἄνθρωπο κάτι τό φοβερό, ἀποτρόπαιο, συγκλονιστικό, ἀλλά κυρίως ἀναπόφευκτο. Ὅσο καί ἄν προσπαθεῖ νά μήν τόν σκέφτεται καί νά ἐνεργεῖ

Γιά τόν κάθε Χριστιανό εἶναι αὐτονόητο ὅτι ὅλη του ἡ ζωή εἶναι μιά προετοιμασία γιά τήν ἡμέρα τῆς ἐκδημίας του. Εἶναι γνωστή ἡ φράση πού

Ὁ θάνατος θεωρεῖται τό κοινό χρέος, τό ὁποῖο πρέπει νά ἐξοφλήσει κάθε θνητός. Ἄν καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θά πεθάνουν, ὑπάρχουν τεράστιες διαφορές στόν τρόπο

Εἰσαγωγή Ὁ θάνατος ἀποτελεῖ μυστήριο γιά τόν ἄνθρωπο. Εἶναι πέρα καί ἔξω ἀπό τήν φύση του, ἀφοῦ ὁ Θεός τόν ἔπλασε ἀθάνατο. Μετά τήν πτώση