ΕΠΙΚΑΙΡΑ-ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΚΑ

Ὅλο τό διάστημα τῆς τρίχρονης κηρυκτικῆς δράσης τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἁπλός λαόςχαιρόταν τήν παρουσία καί τήν ἐξαίρετη εὐλογία Του, «πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι

Στήν παροῦσα ζωή, ὅλα τά πράγματα ἔχουν ἀρχή καί τέλος. Ἔτσι ἔχει ὁρίσει ὁ Θεός. Εἴτε ζωντανές ὑπάρξεις εἴτε ἄψυχα ὄντα, εἴτε εὐχάριστα γεγονότα εἴτε

Τό ὄνομα, ἄσχετα μέ τό ἄν μᾶς φαίνεται ἐπουσιῶδες, εἶναι κεφαλαιῶδες στοιχεῖο τῆς προσωπικότητας τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Σηματοδοτεῖ τήν ὕπαρξη καί τήν ὑπόστασή του καί

Χαράματα Κυριακῆς, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου, μία ὁμάδα ἁπλῶν γυναικῶν, φοβισμένων ἀλλά ἀποφασισμένων, ξεκινάει γιά νά ἐπιτελέσει ἕνα ἱερό καθῆκον. Καθῆκον τιμῆς πρός τόν κεκοιμημένο Ἰησοῦ.

Τέσσερις ἡμέρες μετά τήν εἴσοδό μας στό νέο ἐκκλησιαστικό ἔτος, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τήν μνήμη ἑνός μεγάλου Προφήτη. Στίς 4 τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου

Ἡ ἀρχή εἶναι τό ἥμισυ τοῦ παντός, ἔλεγαν πολύ σοφά οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι. Δηλαδή ἀπό τό πῶς θά ἀρχίσει κάτι, ἐξαρτᾶται σέ μεγάλο βαθμό

(Α΄Κορ. 12, 31) Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας,

Ἡ πτώση τῶν πρωτοπλάστων, κοντά στά μεγάλα δεινά πού κληροδότησε στόν ἄνθρωπο, ἐπέφερε καί τό πλῆγμα τῶν διαφόρων ἀσθενειῶν. Ὁ ἄνθρωπος στήν προπτωτική του κατάσταση,