Η συγκεκαλυμμένη αποκάλυψη του Θεού

Προφήτης Μωυσής

Τέσσερις ἡμέρες μετά τήν εἴσοδό μας στό νέο ἐκκλησιαστικό ἔτος, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τήν μνήμη ἑνός μεγάλου Προφήτη. Στίς 4 τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου ἑορτάζουμε τήν μνήμη τοῦ Προφήτου Μωυσέως. Ὁ προφήτης Μωυσῆς ἦταν ἄνθρωπος μέ μεγάλη ἀρετή καί σύνεση. Ἀγαποῦσε τόν Θεό ὅσο τίποτε ἄλλο καί γι΄ αὐτό ὁ Θεός τόν τιμοῦσε, ἀποκαλώντας τον φίλο Του.

Κάποτε ὁ Μωυσῆς εἶπε στόν Θεό: Ἐσύ Κύριε, μέ ἀποκαλεῖς φίλο Σου. Ἀλλά ἐγώ δέν ἔχω δεῖ ποτέ τό πρόσωπό Σου. Ἄν λοιπόν εἶσαι φίλος μου, νά μοῦ δείξεις τό πρόσωπό Σου· «Καί εἶπε Μωυσῆς πρός Κύριον… σύ δέ μοι εἶπας· οἶδα σε παρά πάντας, καί χάριν ἔχεις παρ΄ ἐμοί. εἰ οὖν εὕρηκα χάριν ἐναντίον σου, ἐμφάνισόν μοι σεαυτόν γνωστῶς, ἵνα ἴδω σε» (Ἔξοδ. 33,12-13).

Καί ὁ Θεός τοῦ εἶπε: Τό πρόσωπό μου εἶναι ἀδύνατον νά τό δεῖς, γιατί δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει ἄνθρωπος στήν γῆ πού νά δεῖ τό πρόσωπό μου καί νά ζήσει, ἀλλά κοίταξε τί θά κάνουμε. Ἐκεῖ δίπλα εἶναι ἕνα βουνό καί ἔχει μία σπηλιά. Πήγαινε στήν σπηλιά. Ἐγώ θά περάσω ἔξω ἀπό ἐκείνη τήν σπηλιά. Περνῶντας θά καλύψω μέ τό χέρι μου τά μάτια σου, ὥστε νά μήν δεῖς τό πρόσωπό μου. Φεύγοντας ἐγώ, θά δεῖς τήν πλάτη μου· «καί εἶπε Κύριος· ἰδού τόπος παρ΄ ἐμοί, στήσῃ ἐπί τῆς πέτρας· ἡνίκα δ΄ ἄν παρέλθῃ ἡ δόξα μου, καί θήσω σε εἰς ὀπήν τῆς πέτρας καί σκεπάσω τῇ χειρί μου ἐπί σέ, ἕως ἄν παρέλθω· καί ἀφελῶ τήν χεῖρα, καί τότε ὄψει τά ὀπίσω μου, τό δέ πρόσωπόν μου οὐκ ὀφθήσεταί σοι» (Ἔξοδ. 33,21-23). Καί ὄντως ἔτσι ἔγινε.

Μᾶς δημιουργεῖται ὅμως ἡ ἀπορία, γιατί ὁ Θεός συγκεκαλυμμένα ἀποκαλύφθηκε στόν Μωυσῆ; Ὁ Μωυσῆς εἶδε ἀλλά καί δέν εἶδε τόν Θεό. Παρατηροῦμε μία ἀποκάλυψη καί συγχρόνως μία συγκάλυψη. Ὁ Θεός τοῦ φανερώθηκε ἀλλά συγχρόνως καί τοῦ κρύφθηκε.

Αὐτή τήν φανέρωση ἀλλά καί τήν ταυτόχρονη ἀπόκρυψη τήν βλέπουμε σέ πάρα πολλές ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Μωυσῆς ἦταν προφήτης. Ὅλοι οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μιλοῦσαν γιά τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία. Πάντα ὅμως οἱ προφητεῖες ἦταν δυσνόητες. Τίς ἄκουγαν οἱ ἄνθρωποι, λίγο καταλάβαιναν, περισσότερο δέν καταλάβαιναν. Οἱ προφῆτες ἀποκάλυπταν τήν ροή τῆς ἱστορίας ἀλλά συγχρόνως καί τήν συγκάλυπταν, μέ τόν τρόπο πού ἔλεγαν τίς προφητεῖες.

Ὅταν ἐνηνθρώπησε ὁ Κύριος, εἶδαν οἱ μάγοι τόν ὑπερφυσικό  ἀστέρα, εἶδαν οἱ ποιμένες τούς ἀγγέλους νά ψάλλουν καί νά δοξολογοῦν, ὅταν ὅμως εἰσῆλθαν στήν φάτνη, εἶδαν ἕνα ἁπλό καί ταπεινό βρέφος. Ὁ Κύριος ἀπό τήν μία τούς ἀποκαλυπτόταν καί ἀπό τήν ἄλλη συγκάλυπτε τήν Θεότητά Του.

Στήν συνέχεια, ὅταν ἄρχισε τήν δημόσια δράση Του, δίδασκε τούς ἀνθρώπους, καί ἔκανε θαύματα. Καταλάβαιναν οἱ ἄνθρωποι ὅτι ὁ λόγος Του, τά ἔργα Του, τά θαύματά Του σηματοδοτοῦσαν τήν Θεότητά Του. Συγχρόνως ὅμως δέν ἔβλεπαν ἐπάνω Του τίποτε διαφορετικό ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Ὁ Χριστός καί τούς ἀποκαλυπτόταν ἀλλά καί συγχρόνως συγκάλυπτε τό πρόσωπό Του.

Ἐπίσης, στό κήρυγμά Του ὁ Κύριος, χρησιμοποιοῦσε τίς γνωστές παραβολές. Καί ἀπορεῖ κανείς καί λέει: Μά γιατί δέν τά ἔλεγε καθαρά τά πράγματα ὁ Χριστός, νά τά καταλαβαίνουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, καί τά ἔλεγε συγκεκαλυμμένα χρησιμοποιώντας αὐτές τίς ἱστορίες;

Γιατί αὐτή ἡ ἀποκάλυψη καί συγχρόνως ἡ συγκάλυψη τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἐνεργειῶν Του;

Τήν ἀπάντηση μᾶς τήν δίνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Ὅταν εἶπε τήν παραβολή τοῦ Σπορέως, οἱ μαθητές Τόν πλησίασαν καί Τόν ρώτησαν: Γιατί μιλᾶς μέ παραβολές καί δέν τά λές ἁπλά τά πράγματα, γιά νά τά καταλάβουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι; Καί ὁ Χριστός τούς εἶπε: «ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τά μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοις δέ οὐ δέδοται. ὅστις γάρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καί περισσευθήσεται· ὅστις δέ οὐκ ἔχει, καί ὅ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ΄ αὐτοῦ. διά τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ… ἐπαχύνθη γάρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καί τοῖς ὠσί βαρέως ἤκουσαν, καί τούς ὀφθαλμούς αὐτῶν ἐκάμμυσαν…» (Ματθ. 13,11-15).

Δηλαδή, ἐγώ μιλάω συγκεκαλυμμένα μέ παραβολές, ὥστε αὐτοί πού δέν ἔχουν πίστη μέσα τους, αὐτοί πού ἡ καρδιά τους καί τά αὐτιά τους εἶναι ἀνόρεχτα νά ἀκούσουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, αὐτοί πού τά βλέφαρά τους κλείνουν ἀπό τήν νύστα ὅταν ἀκοῦν γιά τόν Θεό, αὐτοί, κι ἄν ἔχουν λίγη πίστη θά τούς ἀφαιρεθεῖ καί αὐτή πού ἔχουν. Αὐτοί θά ἀκοῦν καί θά βλέπουν, ἀλλά δέν θά καταλαβαίνουν τίποτα. Δέν τούς ἀξίζει νά καταλάβουν τίποτα, «ὅστις δέ οὐκ ἔχει, καί ὅ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ΄ αὐτοῦ».

Ἐνῶ ὅσοι ἔχουν πίστη μέσα τους δυνατή, ὅσοι ἔχουν διάθεση νά μάθουν τίς ἀλήθειες τοῦ Θεοῦ, θά τούς δοθεῖ φώτιση καί εὐλογία καί θά τούς γίνουν ὅλα γνωστά. Ὅσοι ἔχουν πόθο νά καταλάβουν τό νόημα τῶν παραβολῶν, θά ψάξουν καί θά τό μάθουν καί θά χαροῦν καί θά γεμίσει ἡ καρδιά τους. Αὐτοί οἱ ὁποῖοι θέλουν νά ἐννοήσουν τί λένε οἱ προφητεῖες, θά ψάξουν στά βιβλία, θά ψάξουν στούς ἁγίους Πατέρες καί θά δοῦν τί εἶπαν οἱ προφῆτες καί πῶς ἑρμηνεύονται οἱ προφητεῖες ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες, «ὅστις γάρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καί περισσευθήσεται».

Ἄς εὐχόμαστε νά μᾶς δίνει ὁ Θεός πίστη, νά μᾶς δίνει καρδιά ἡ ὁποία νά φλέγεται νά μάθει τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία νά φλέγεται νά δεῖ τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. Καί τότε ὁ Θεός θά μᾶς ἀποκαλύπτεται, θά ξεσκεπάζεται, καί θά ἀγάλλεται ἡ καρδιά μας καί θά γεμίζει ἀπό χαρά καί Χάρη Θεοῦ. Γένοιτο!