Η αρχή

Μπαλκόνι στη θάλασσα

Ἡ ἀρχή εἶναι τό ἥμισυ τοῦ παντός, ἔλεγαν πολύ σοφά οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι. Δηλαδή ἀπό τό πῶς θά ἀρχίσει κάτι, ἐξαρτᾶται σέ μεγάλο βαθμό καί ὅλη ἡ ἑπόμενη πορεία του.

Πολλές φορές, πρέπει νά κάνουμε κάτι, ἀλλά ἐμεῖς τό ἀφήνουμε, μέ τήν σκέψη ὅτι θά τό κάνουμε ἀργότερα, ὅταν θά ἔρθει ἡ ὥρα του. Δέν τό ξεκινᾶμε. Καί ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα ἐκείνη πού θά ἔπρεπε νά εἴμασταν ἕτοιμοι, βλέπουμε ὅτι τελικά δέν ἔχουμε κάνει ἀπολύτως τίποτα!

Στήν ἀντίθετη περίπτωση, ὅταν ἀμέσως βάζουμε ἀρχή, τότε βλέπουμε πόσο ὄμορφα ἔρχονται τά πράγματα, πόσο ἁπλά τελειώνουμε τίς ὑποθέσεις μας καί πόσο εὔκολα ἀνταποκρινόμαστε στίς ὑποχρεώσεις μας.

Ἡ ἀρχή εἶναι ἀπό τά πιό σημαντικά πράγματα γιά ἕνα ἔργο. Ὁ,τιδήποτε ἔχουμε νά κάνουμε στήν ζωή μας, ἐάν βάλουμε ἀρχή, ἄν κάνουμε τήν ἀρχή, εἶναι σάν νά κάνουμε τό μισό ἔργο! Γιά αὐτό ἀκριβῶς ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες: ἀρχή ἥμισυ παντός.

Ὅμως, οἱ σοφοί μας πρόγονοι εἶχαν κι ἕνα ἄλλο σχετικό γνωμικό. Μία ἄλλη παροιμία. Ἔλεγαν: ἀπό θεοῦ ἄρξασθαι. Τί σημαίνει αὐτό;  Πώς ὅταν πρόκειται νά κάνουμε μία ἀρχή, πρέπει νά τήν κάνουμε μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Νά ἐπικαλούμαστε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Νά προσευχόμαστε.

Γιά αὐτό κι ἐμεῖς, μόλις ξυπνήσουμε τό πρωί, κάνουμε τήν προσευχή μας. Γιατί; Διότι ἀρχίζει μία καινούργια μέρα κι ἀφοῦ ἔχουμε μία νέα ἀρχή, ξεκινοῦμε μέ προσευχή. Πρίν τό φαγητό, προσευχόμαστε. Στήν ἀρχή τοῦ μήνα, σέ ὅλους τούς ἱερούς Ναούς γίνεται ἁγιασμός. Γιά ποιό λόγο; Γιά νά παρακαλέσουμε τόν Θεό νά εὐλογεῖ ὅλες τίς ἡμέρες τοῦ μήνα, νά ἁγιάζει τά ἔργα μας. Ἁγιασμό κάνουμε καί τήν Πρωτοχρονιά, τήν πρώτη ἡμέρα τοῦ ἔτους. Μάλιστα κάνουμε καί δοξολογία. Δοξάζουμε τόν Θεό πού μᾶς ἀξιώνει νά εἰσέλθουμε σέ μία νέα χρονιά καί Τόν παρακαλοῦμε νά εἶναι βοηθός μας καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τοῦ ἔτους.

Ὁ,τιδήποτε ἀρχίζουμε, τήν ἐργασία μας, τό διάβασμα, ἕνα ταξίδι, κάνουμε πάντοτε τόν σταυρό μας καί μέ τόν νοῦ μας λέμε μιά σύντομη προσευχή. “Θεέ μου, τώρα πού βγαίνω ἀπό τό σπίτι μου θέλω νά εἶσαι βοηθός μου καί νά μέ προστατεύεις”. Κι αὐτό ὁ Θεός τό ἀκούει. Τό χαίρεται. Καί μᾶς βοηθάει. Σ’ ὁποιοδήποτε ἔργο κι ἄν κάνουμε.

Οἱ συνετοί γονεῖς, πού γνωρίζουν τήν ἀξία τῶν παραπάνω, φροντίζουν ὥστε τά παιδιά τους νά κάνουν ἕνα σωστό ξεκίνημα, βιώνοντας ἀπό μικρά τήν χριστιανική ζωή. Γιατί ξέρουν πώς ἄν τά παιδιά βάλουν σωστές βάσεις, ἄν ἀρχίσουν τήν ζωή τους κατά Θεόν, ἄν ἀπό μικρά ζήσουν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε σέ ὅλη τους τήν ζωή θά ἔχουν μαζί τους τήν εὐλογία, τήν χάρη καί τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ.

Πολλοί ἄνθρωποι, βέβαια, ἀμελοῦν, ἀφήνουν τόν χρόνο νά κυλᾶ ἄσκοπα, κι ἐλπίζουν πώς θά προλάβουν νά ἑτοιμαστοῦν λίγο πρίν πεθάνουν! Τότε, λένε, θά ἐξομολογηθῶ, θά κοινωνήσω, θά κάνω καί καμία ἐλεημοσύνη. Ὅμως ἐκείνη τήν ὥρα, τό πότε θά φύγουμε ἀπό τήν ζωή, δέν τήν ξέρουμε. Κι ἐπιπλέον, λέγοντας αὐτά, κάνουν ἕνα πολύ μεγάλο λάθος. Ἄν δέν ἀγαπήσουμε τόν Χριστό ἀπό τήν ἀρχή τῆς ζωῆς μας, οὔτε καί στά στερνά τοῦ βίου μας θά Τόν ἀγαπήσουμε καί θά θελήσουμε νά ζήσουμε κοντά Του.

Ἀρχή ἥμισυ παντός. Ἀπό θεοῦ ἄρξασθαι. Δύο ἀρχαῖα γνωμικά, πού δέν ἔχασαν ποτέ τήν ἀξία καί τήν ἐπικαιρότητά τους. Τέτοια κληρονομιά μᾶς ἄφησαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες, λόγους μεστούς, συνετούς, λόγους μέ διαχρονική ἰσχύ. Ἄς προσπαθήσουμε νά ἐφαρμόσουμε τήν σοφή παραίνεσή τους.

Κι ἀκόμη, ἄς προσπαθήσουμε νά συνεχίσουμε μέ τόν ἴδιο ζῆλο, ὅ,τι καλό ἀρχίσουμε. Οἱ δοκιμασίες, οἱ δυσκολίες, οἱ χλευασμοί δέν θά λείψουν στόν δρόμο μας. Ἄς εἴμαστε ἕτοιμοι γιά μάχες καί ἀγῶνες. Χωρίς ἐνδοτισμούς καί ὑποχωρήσεις ἀπό τόν ὑψηλό μας στόχο. Νικητές θά εἴμαστε τότε καί μόνον τότε, ἄν συνεχίσουμε μέ πίστη καί θάρρος τήν πορεία μας καί φτάσουμε στό τέλος τῆς ζωῆς μας ἀγωνιστικά, ἔτσι ὅπως ἀρχίσαμε.