Γερμανός Σπαρμιώτης

Γερ­μα­νός Σπαρ­μι­ώ­της·  Λό­γιος ι­ε­ρο­μό­να­χος της Ι. Μο­νής Αγ. Τριά­δος Σπαρ­μού Ο­λύμ­που. Σπου­δαί­ος και φη­μι­σμέ­νος δι­δά­σκα­λος του γέ­νους την πε­ρί­ο­δο της Τουρ­κο­κρα­τί­ας. Δι­ε­τέ­λε­σε σχο­λάρ­χης της πε­ρί­φη­μης Σχο­λής Τσα­ρι­τσά­νης.

Γεν­νή­θη­κε πι­θα­νόν στο χω­ριό του Σπαρ­μού το δεύ­τε­ρο μι­σό του ΙΗ΄αι. Μα­θή­τευ­σε στη Σχο­λή της Τσα­ρι­τσά­νης κον­τά στον ι­ε­ρο­μό­να­χο Ματ­θαί­ο τον Τυρ­να­βί­τη (1790-1795). Μια χει­ρό­γρα­φη ση­μεί­ω­ση του ί­διου του Γερ­μα­νού γρά­φει για τη μα­θη­τεί­α του στον Ματ­θαί­ο: «α­ψϞζ΄: (1797) σε­πτεμ­βρί­ου: 13: / ἐ­κί­νη­σεν ὁ ἐν Ἱ­ε­ρο­δι­δα­σκά­λοις ἄ­ρι­στος κὺρ Ματ­θαῖ­ος, /  ἐκ πό­λε­ως τυρ­νά­βου… ἐ­λύ­πη­σεν ἡ­μᾶς τοὺς μα­θη­τάς του οὐκ ὀ­λί­γον ὁ τι­σόλ­βιος… ὁ εὐ­τε­λὴς πάν­των, καὶ μα­θη­τὴς τοῦ ἐλ­λο­γί­μου κὺρ ματθ:ου / Γερ­μα­νὸς ὁ ἐκ σπαρ/μοῦ» (χγφ. 45 Ι.Μ. Ο­λυ­πι­ω­τίσ­σης). Κα­τά τη διά­ρκεια μά­λι­στα της μα­θη­τεί­ας του, το έ­τος 1794, τον συ­ναν­τά­με Ι­ε­ρο­δι­ά­κο­νο [«Τῷ α­ψϞδ: (1794) τῷ σω­τη­ρί­ῳ. μη­νὶ Ἰ­αν­νου­α­ρί­ω… Γερ­μα­νὸς ἱ­ε­ρο­δι­ά­κο­νος καὶ σπαρ­μι­ώ­της γρά­φω» (χγφ. 38 Ι.Μ. Ο­λυμ­πι­ω­τίσ­σης)].

Α­πό το έ­τος 1795 μέ­χρι το έ­τος 1798 δη­μι­ουρ­γεί­ται κά­ποι­α σύγ­χυ­ση στη βι­βλι­ο­γρα­φί­α. Σε αυ­τή τη σύγ­χυ­ση δυ­ο εί­ναι τα θέ­μα­τα που κυ­ρια­ρχούν: α) ο Γερ­μα­νός α­να­λαμ­βά­νει τα κα­θή­κον­τα του δι­δα­σκά­λου στη Σχο­λή της Τσα­ρι­τσά­νης για την τρι­ε­τί­α αυ­τή (1795-1798) και β) με­τα­βαί­νει στη Λά­ρι­σα και μα­θη­τεύ­ει κον­τά στον φη­μι­σμέ­νο δι­δά­σκα­λο Κων­σταν­τί­νο Κού­μα. Για το πρώ­το θέ­μα κά­ποι­οι ε­ρευ­νη­τές συγ­χέ­ουν τον Γερ­μα­νό Σπαρ­μι­ώ­τη με τον Γερ­μα­νό Σα­νί­δα που δι­δά­σκει στη Σχο­λή τα τρί­α αυ­τά έ­τη (1795-1798). Ό­μως δεν υ­πάρ­χουν σα­φή στοι­χεί­α ε­κτός α­πό την συ­νω­νυ­μί­α τους. Για το δεύ­τε­ρο θέ­μα,  κά­ποι­οι ε­ρευ­νη­τές πά­λι, βα­σί­ζον­ται στο γε­γο­νός ό­τι ο Γερ­μα­νός μα­θή­τευ­σε στον Κ. Κού­μα. Ε­πει­δή ο Κού­μας δί­δα­σκε ε­κεί­να τα χρό­νια στη Λά­ρι­σα συμ­πε­ραί­νουν ό­τι ο Γερ­μα­νός με­τέ­βη ε­κεί. Δεν έ­χου­με και για αυ­τό σί­γου­ρα στοι­χεί­α, ό­μως το πιο λο­γι­κό εί­ναι ε­φό­σον ο Κ. Κού­μας δί­δα­ξε αρ­γό­τε­ρα και στην Τσα­ρι­τσά­νη (1798-1803), ο Γερ­μα­νός τό­τε να συγ­κα­τα­ριθ­μή­θη­κε στους μα­θη­τές του.

Τον Αύ­γου­στο του έ­τους 1801 χει­ρο­το­νεί­ται ι­ε­ρέ­ας. Το γνω­ρί­ζου­με α­πό ε­πι­στο­λή του (12.8.1801) προς τον Γε­ώρ­γιο Πα­πα­μι­χα­ήλ τον κά­τοι­κο και δι­δά­σκα­λο Αμ­πε­λα­κί­ων [«Ἐ­γὼ ἀ­πελ­θὼν εἰς τὴν πα­τρί­δα ἐ­χει­ρο­το­νή­θην (οὕ­τω δό­ξαν τῷ γέ­ρον­τί μου, καὶ εὐ­χέ­τῃ ὑ­μῶν) πα­πᾶς»].

Το 1803 ο Κ. Κού­μας α­να­χω­ρεί α­πό την Τσα­ρι­τσά­νη, ε­πι­κα­λού­με­νος λό­γους υ­γεί­ας, και τη σχο­λαρ­χί­α την α­να­λαμ­βά­νει πλέ­ον ο Γερ­μα­νός. Στη θέ­ση αυ­τή ο Γερ­μα­νός πα­ρα­μέ­νει μέ­χρι το 1805. Α­να­δει­κνύ­ε­ται ά­ξιος συ­νε­χι­στής του δα­σκά­λου του Κ. Κού­μα συμ­βάλ­λον­τας ση­μαν­τι­κά στην α­να­βάθ­μι­ση της Σχο­λής. Με­τα­ξύ των μα­θη­τών του συγ­κα­τα­λέ­γε­ται ο Ι­ω­άν­νης Οι­κο­νό­μος-Λο­γι­ώ­τα­τος, και ί­σως και ο Νι­κό­λα­ος Κα­σο­μού­λης. Α­να­χω­ρεί το έ­τος 1805 και α­να­λαμ­βά­νει τη δι­εύ­θυν­ση της Σχο­λής ο Κων­σταν­τί­νος Οι­κο­νό­μος ο εξ Οι­κο­νό­μων (1805-1808). Δεν γνω­ρί­ζου­με τον λό­γο για τον ο­ποί­ο α­φή­νει τη δι­εύ­θυν­ση της Σχο­λής αλ­λά σί­γου­ρο εί­ναι πως τα ε­πό­με­να χρό­νια βρί­σκε­ται, και ί­σως δι­δά­σκει, στη Θεσ­σα­λο­νί­κη και τις Σέρ­ρες (« Χά­ρις σοί, φι­λό­της με­γί­στη, ὅ­τι ἐν­τυ­χὼν τῷ ἱ­ε­ρῷ σου γράμ­μα­τι… κα­τὰ Θεσ­σα­λο­νί­κην ἐν τῷ Σέρ­ρη­θεν ἐ­πα­νελ­θεῖν, ὅ­λος ἔν­θους ὑ­φ’ ἡ­δο­νῆς γέ­γο­να…», ε­πι­στο­λή του Γερ­μα­νού προς τον Κων­σταν­τί­νο Οι­κο­νό­μο των εξ Οι­κο­νό­μων στις 9.4.1805).

Α­πό το 1805 και στο ε­ξής δεν συ­ναν­τά­με στοι­χεί­α πλέ­ον για το πρό­σω­πο του Γερ­μα­νού. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό αυ­τό που γρά­φει σε ε­πι­στο­λή του (Βι­έν­νη 13.8.1807) ο Στέ­φα­νος Οι­κο­νό­μος στον α­δελ­φό του Κων­σταν­τί­νο Οι­κο­νό­μο τον εξ Οι­κο­νό­μων: «Ἀλ­λ’ ὁ Γερ­μα­νός ποῦ;».

Κά­ποι­οι υ­πο­στη­ρί­ζουν πως πέ­θα­νε στη Βλα­χο­κλει­σού­ρα της Κα­στο­ριάς στις 29 Μα­ΐ­ου 1814. Το συμ­πε­ραί­νουν α­πό έ­να Κα­τά­στι­χο της Ι.Μ. Ο­λυμ­πι­ω­τίσ­σης (χγφ. 219) που α­να­φέ­ρει στο φ.12β: «1814: μα­ϊ: 29: ἀ­πέ­θα­νεν: ὁ γερ­μα­νός δι­δά­σκα­λος: ἥς­τῆν βλα/χο­κλι­σοῦ­ραν…». Ό­μως στο κα­τά­στι­χο αυ­τό εί­ναι κα­τα­γε­γραμ­μέ­να στοι­χεί­α που α­φο­ρούν την Ι.Μ. Ο­λυμ­πι­ω­τίσ­σης, μιας και σ’ αυ­τήν α­νή­κει. Ε­πο­μέ­νως και ο Γερ­μα­νός που α­να­φέ­ρε­ται α­νή­κε και αυ­τός στο μο­να­χο­λό­γιό της και δεν εί­ναι ο Σπαρ­μι­ώ­της.