Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἔζησαν καί πολιτεύθηκαν ἐδῶ στήν γῆ τόσο διαφορετικά. Πολλοί ἦταν κληρικοί (ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, διάκονοι) ἤ μοναχοί καί ἀσκητές. Ἄλλοι ἦταν βασιλεῖς, ἄρχοντες, εὐγενεῖς. Κάποιοι ἦταν στρατιωτικοί ἤ ἄνθρωποι μέ σπουδαῖες κοινωνικές θέσεις. Κι ἄλλοι ἦταν ἁπλοί βιοπαλαιστές, ἔμποροι, ἀγρότες, κτηνοτρόφοι, ἐξασκώντας τό ἐπάγγελμά τους τίμια καί θεάρεστα.
Ὅλοι αὐτοί, ἀπό τούς πλουσιότερους μέχρι τούς φτωχότερους, ἀπό τούς πλέον ἐπιφανεῖς μέχρι τούς πιό ἄσημους, εἶχαν ἕνα κοινό χαρακτηριστικό. Τήν ἀληθινή πίστη τους στόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό.
Τέτοια ἀληθινή, δυνατή καί θερμή πίστη εἶχε ὁ Μεγαλομάρτυς, ἔνδοξος στρατηγός τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ, καί σπουδαῖος ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἅγιος Δημήτριος ὁ Μυροβλύτης. Ἀγάπησε τόν Χριστό, τόν πίστεψε ἀληθινά καί ἔζησε σύμφωνα μέ τίς σωτήριες ἐντολές Του. Καί ἔφθασε στό σημεῖο, νά δώσει μέχρι καί τήν ἴδια του τήν ζωή γιά τόν Χριστό. Γι’ αὐτό, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τόν τιμᾶ κάθε χρόνο, στίς 26 Ὀκτωβρίου.
Ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἔζησε στά χρόνια πού τήν ρωμαϊκή αὐτοκρατορία τήν διοικοῦσε ὁ Μαξιμιανός, περίπου δηλαδή τό 290 μ.Χ. Καταγόταν ἀπό τήν Θεσσαλονίκη καί ἀνατράφηκε ἀπό τούς εὐσεβεῖς γονεῖς του μέ τήν χριστιανική πίστη. Ὅταν ἐνηλικιώθηκε, κατατάχθηκε στίς τάξεις τοῦ Ρωμαϊκοῦ στρατοῦ.
Μέσα σέ λίγα χρόνια, γιά τίς πολλές του ἀρετές, καί ἰδιαίτερα τήν ἀνδρεία καί τό σεμνό ἦθος του, ὁ Μαξιμιανός τόν διόρισε στρατηγό τῆς περιοχῆς τῆς Θεσσαλίας (σημερινή Μακεδονία, Θεσσαλία καί Στερεά Ἑλλάδα).
Ὁ Ἅγιος, παρά τό νεαρό της ἡλικίας του καθώς καί τήν σπουδαιότητα τοῦ ἀξιώματός του, δέν φοβόταν νά διακηρύττει καί νά ὁμολογεῖ τήν πίστη του. Γνώριζε τήν ἐχθρική στάση τῶν εἰδωλολατρῶν πρός τούς Χριστιανούς καί τήν μανία τοῦ αὐτοκράτορος καί τῶν ἀρχόντων πρός κάθε τι τό χριστιανικό. Ὅμως αὐτό δέν τόν ἐμπόδιζε νά διδάσκει καί νά κατηχεῖ, σέ τακτικές συναντήσεις, τούς νέους Χριστιανούς τῆς Θεσσαλονίκης.
Κάποτε ἐπισκέφθηκε ὁ Μαξιμιανός τήν Θεσσαλονίκη γιά ὑποθέσεις τῆς βασιλείας του. Τότε, ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἀφ’ ἑνός φθονοῦσαν τόν Ἅγιο γιά τό ὑψηλό ἀξίωμά του, ἀφ’ ἑτέρου τόν μισοῦσαν γιά τήν χριστιανική του πίστη, τόν διέβαλαν στόν αὐτοκράτορα.
Ὁ αὐτοκράτορας ἔδωσε ἐντολή νά τόν ὁδηγήσουν μπροστά του, μέ σκοπό νά τόν ἀνακρίνει. Ὁ Δημήτριος συνελήφθη τήν ὥρα πού δίδασκε καί ἑρμήνευε τήν Ἁγία Γραφή στούς νέους. Ἐμπρός στό κριτήριο τοῦ αὐτοκράτορος δέν δειλίασε καί, χωρίς περιστροφές, ὁμολόγησε μέ παρρησία τήν πίστη του στόν Χριστό.
Ὁ Μαξιμιανός ἐξεπλάγη ἀπό τήν στάση τοῦ Ἁγίου, διότι θεωροῦσε πώς ὁ στρατηγός του εἶναι πιστός στούς εἰδωλολατρικούς θεούς. Τότε, ἀπό τό μίσος πού ἔτρεφε ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, ἐξαγριώθηκε, θόλωσε ὁ νοῦς του καί πρόσταξε νά κλείσουν τόν Ἅγιο στήν φυλακή.
Λόγω τῆς παρουσίας τοῦ αὐτοκράτορος στήν Θεσσαλονίκη, διοργανώθηκαν ἀθλητικοί ἀγῶνες πρός τιμήν του. Ἀνάμεσα στούς ἀθλητές, ὑπῆρχε κι ἕνας γιγαντόσωμος καί ἀνίκητος παλαιστής, ὀνόματι Λυαῖος. Κανένας δέν τολμοῦσε νά ἀναμετρηθεῖ μαζί του καί ὁ αὐτοκράτορας τόν συμπαθοῦσε ἰδιαίτερα.
Τότε, προκλητικά ὁ αὐτοκράτορας ἀπευθύνθηκε πρός τούς Χριστιανούς λέγοντας: «Ἄν μπορεῖ κανένας Χριστιανός, μέ τήν πίστη του στόν Χριστό, ἄς νικήσει τόν Λυαῖο». Τό ἴδιο βροντοφώναζε καί ὁ Λυαῖος, ὑβρίζοντας μέ τά χειρότερα λόγια τόν ἀληθινό Θεό.
Ἕνας νεαρός Χριστιανός καί μαθητής τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ὁ Νέστορας, δέν ἄντεχε νά ἀκούει τίς φοβερές αὐτές βλασφημίες τῶν εἰδωλολατρῶν κατά τοῦ Θεοῦ. Ἔτρεξε ἀμέσως στήν φυλακή καί ἀνήγγειλε στόν Ἅγιο ὅσα συνέβαιναν στό στάδιο. Ζήτησε μάλιστα τήν εὐχή του νά τόν ἐνισχύσει μέ τήν προσευχή του, γιά νά ἀντιμετωπίσει τόν φοβερό Λυαῖο. Ὁ Ἅγιος τοῦ ἔδωσε τήν εὐχή του λέγοντας: «Καί τόν Λυαῖο θά νικήσεις καί γιά τόν Χριστό θά μαρτυρήσεις».
Ὁ νεαρός Νέστορας, παίρνοντας δύναμη καί θάρρος ἀπ’ τόν Ἅγιο Δημήτριο καί ἀψηφώντας ἀκόμη καί τήν ἴδια τήν ζωή του, παρουσιάστηκε νά ἀντιμετωπίσει τόν αὐθάδη γίγαντα. Κανείς δέν πίστευε πώς τό νεαρό παιδί θά ἦταν σέ θέση νά βγεῖ νικητής στήν ἀναμέτρηση αὐτή. Ὅμως, δέν ἀγωνιζόταν μόνο του, ἀλλά εἶχε ἰσχυρό συμπαραστάτη καί βοηθό τόν διδάσκαλό του, τόν Ἅγιο Δημήτριο, καί προστάτη καί ὁδηγό τόν παντοδύναμο καί ἀληθινό Θεό.
Μέ δυνατή φωνή, μέσα στό κατάμεστο στάδιο, εἶπε: «Ὁ Θεός τοῦ Δημητρίου, βοήθει μοι». Καί δίνοντας ἕνα χτύπημα στόν Λυαῖο, τόν ξάπλωσε κάτω νεκρό. Τό γεγονός τῆς ἥττας καί τοῦ θανάτου τοῦ γίγαντα, ἀντί νά συνετίσει τόν αὐτοκράτορα καί τούς εἰδωλολάτρες, ὥστε νά πιστέψουν στόν ἀληθινό Θεό, τούς ἐξαγρίωσε περισσότερο. Ὁ Μαξιμιανός ἔδωσε ἀμέσως ἐντολή νά θανατωθεῖ ὁ Νέστορας.
Ἀπό τήν μανία τοῦ αὐτοκράτορα δέν γλίτωσε ἐκείνη τήν ἡμέρα οὔτε καί ὁ φυλακισμένος Ἅγιος Δημήτριος. Τά λόγια τοῦ Ἁγίου Νέστορος ἦταν ξεκάθαρα, ἐπικαλέστηκε τόν Θεό τοῦ φιλακισμένου δασκάλου του. Κατάλαβαν λοιπόν πώς γιά τήν ἥττα τοῦ Λυαίου ὑπεύθυνος ἦταν ὁ Ἅγιος Δημήτριος.
Ὁ Μαξιμιανός, σέ ἔξαλλη κατάσταση, διέταξε νά θανατωθεῖ ἀμέσως ὁ Ἅγιος. Ἕνα ἀπόσπασμα στρατιωτῶν κατευθύνθηκαν στήν φυλακή καί μέ ἀπανθρωπιά κατατρύπησαν μέ λόγχες τό σῶμα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. Τό μαρτυρικό του σῶμα ἔμεινε νεκρό, εὐλογώντας καί ἁγιάζοντας τήν γῆ, καί ἡ καθαρή ψυχή του πέταξε στούς οὐρανούς, στόν Ἰησοῦ Χριστό, πού ἀγάπησε ἀπό μικρή ἡλικία.
Οἱ Ἅγιοι, ἁπλοί ἄνθρωποι σάν κι ἐμᾶς, ἀγωνίσθηκαν στήν ζωή τους νά ζήσουν μέ ἀκρίβεια τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτό τό ἔπραξαν διότι Τόν ἀγάπησαν ἀληθινά, μέσα ἀπό τήν καρδιά τους. Τό ἴδιο καλούμαστε νά πράξουμε κι ἐμεῖς.
Ἔτσι θά εἴμαστε ἄξιοι συνεχιστές τους, ἀλλά καί συνεχιστές καί μαθητές τοῦ μεγάλου Διδασκάλου μας, τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οἱ Ἅγιοι ἄς πρεσβεύουν γιά ὅλους μας στόν Τριαδικό Θεό, ἰδιαίτερα ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος, πού τόσο Τόν ἀγάπησε, ὥστε νά βρεθοῦμε κοντά τους στήν ποθητή Οὐράνια Βασιλεία.
