Tην Τετάρτη 26-1-2022 το βράδυ, ετελέσθη κατά τη διάρκεια της Αγρυπνίας, το ιερό ετήσιο Μνημόσυνο του ιερομονάχου της ιεράς Μονής μας, π. Χριστοφόρου. Στην Αγρυπνία προεξήρχε ο Πρωτοσύγκελλος της ιεράς Μητροπόλεως Ελασσώνος π. Βησσαρίων Καραλάσκος. Συλλειτούργησαν οι Πατέρες της Μονής και ο π. Αναστάσιος Λίλτσης, εφημέριος του Ι. Ναού Αγ. Γεωργίου Ολυμπιάδας. Το ψαλτήρι λάμπρυνε με την παρουσία του ο Πρωτοψάλτης κ. Γεώργιος Καραγιαννάκης.
Οι προσκυνητές που προσήλθαν στην Αγρυπνία για να τιμήσουν τη μνήμη του π. Χριστοφόρου προσευχήθηκαν με συγκίνηση για την ανάπαυση της ψυχής του, ενθυμούμενοι τις πατρικές του παραινέσεις, αλλά και το γλυκύ και σεβάσμιο της μορφής του.
Ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής μας Αρχιμανδρίτης π. Νικάνωρ έκλεισε την Ιερά Παννυχίδα αναφερόμενος στον μακαριστό Ιερομόναχο:
«Τελέσαμε το ετήσιο Μνημόσυνο του σεβαστού και αγαπητού αδελφού μας, του πατρός Χριστοφόρου, πατρός της Ιεράς Μονής ταύτης. Πέρασε ένας χρόνος από τη νύχτα εκείνη, να σαν και τώρα, που ο μακαριστός πατέρας Χριστοφόρος άφηνε την τελευταία του πνοή εδώ στη γη, στο Νοσοκομείο της Κατερίνης. Κι από κει και πέρα, η ψυχή του φτερούγισε στον ουρανό. Κι εκεί ανήλθε για να συναντήσει ό,τι αγαπούσε εδώ στη γη, να συναντήσει το πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, το πρόσωπο της Παναγίας μας, τα πρόσωπα όλων των Αγίων.
Και σήμερα εδώ σ’ αυτήν την Αγρυπνία, μέσα σ’ αυτήν την κατανυκτική ατμόσφαιρα, την οποία βέβαια λαμπρύνει η παρουσία των ιερέων και οι φωνές των καλών ιεροψαλτών, όπως και η παρουσία του πιστού λαού, σ’ αυτή λοιπόν την Αγρυπνία βρίσκεται και ο πατέρας Χριστοφόρος. Βρίσκεται διότι αυτή ήταν η ζωή του. Η ζωή του ήταν μέσα στην εκκλησία. Η ζωή του από μικρό παιδί ήταν κοντά στους ιερείς, κοντά στα ράσα και τα άμφια των ιερέων, κοντά στα ψαλτήρια των ιεροψαλτών, κοντά στον λαό του Θεού.
Σήμερα που τελούμε το ιερό Μνημόσυνό του δεν είναι αυτός κάπου μακριά στον ουρανό κι εμείς εδώ στη γη, αλλά είναι κι αυτός εδώ μαζί μας. Ψάλλει μαζί μας και χαίρεται με όλη αυτή την παρουσία της Εκκλησίας του Θεού μας.
Λυπούμαστε για την απώλειά του, γιατί όλοι κάτι είχαμε να λάβουμε από το βλέμμα του, από την παρουσία του, από το παράδειγμά του. Χαιρόμασταν όταν ήμασταν μαζί του. Ξέρουμε όμως ότι στον ουρανό, που βρίσκεται τώρα, εκεί ήταν η θέση του. Εκεί τον ήθελε ο Θεός να πάει γρήγορα. Εκεί τον ήθελε ο Θεός να χαίρεται μαζί με τους Αγίους, που τόσο πολύ αγαπούσε στη ζωή του. Και ήξερε τις ιστορίες όλων των Αγίων να τις πει πάντοτε απ’ έξω.
Ταπεινά ευχόμαστε ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του. Και πιο πολύ ευχόμαστε να μας δίνει την ευχή του. Από κει που είναι, απ’ τον ουρανό, να μας ευλογεί, να μας στηρίζει στον αγώνα μας. Εδώ στη στρατευομένη Εκκλησία όλοι οι πιστοί έχουμε τον αγώνα μας, σηκώνουμε τον σταυρό μας. Και σ’ αυτόν τον αγώνα και σ’ αυτόν τον σταυρό έχουμε όλοι ανάγκη τον ουρανό. Έχουμε ανάγκη τους ανθρώπους που είναι εκεί επάνω, προσεύχονται για μας, μας αγαπάνε και μας ευλογούν.
Ας προσευχηθούμε να έχουμε την ευλογία του πατρός Χριστοφόρου. Να μη μας ξεχνάει. Να μας αγαπάει όπως μας αγαπούσε εδώ στη ζωή. Και να είμαστε σίγουροι ότι ακούει τις προσευχές μας. Να τον επικαλούμαστε πάντοτε με πίστη και αγάπη, τέτοια αγάπη που είχε και ο ίδιος. Και να ξέρουμε ότι θα έχουμε την ευλογία του.
Καλό Παράδεισο, πατέρα Χριστοφόρε! Να έχουμε όλοι την ευχή σου».
